Gönderen: Şenay Salihoğlu
Benim için Ahmet Altan kitapları demek; kadın-erkek ilişkilerinin irdelendiği, kurgusu sağlam kitaplar demek. Uzun zaman sonra Ahmet Altan’ın Son Oyun kitabını okuma şansını yakalamış olmak yıllardır göremediğim, özlemle karşılaşmayı beklediğim bir dostla hasret gidermek demekti sevgili okur
Kitabın konusuna kısaca değinecek olursak yazar daha kitabının ilk sayfalarında karakterinin işlemiş olduğu bir cinayet gerçeğiyle karşılaştırıyor bizi. O andan itibaren sürekli geriye doğru giderek yazmak için gitmiş olduğu bir kasabada tanıdığı insanları ve yaşanan cinayetleri anlatan karakterle tanıştırıyor okuru. Etrafındaki kasaba halkını tanımaya çalışırken mesleki alışkanlıkla kendisini incelemekten alıkoyamayan bir dille etrafındaki herkesi okura kendi gözünden tanıtmış oluyor. Sırf yazmak için gittiği kasabada bir kadınla tanışıp ilişki yaşamaya başlamasıyla birlikte engel olamadığı olaylar zincirinin içerisine düşüveriyor hemen. Ben kitapta en çok karakterin Tanrı ile konuşmalarını sevdim. Bana göre Ahmet Altan bunun dozunu çok iyi oturtmuş. Tanrı için hayat nasıl bir oyun ve kendi kurgusunun romanıysa, yazar içinde kendi kurgusu bir oyun.
Kitaptan Tanrı ile konuşmasına dair kısacık bir alıntı:
“ Hangisini daha önce buldun, iyiliği mi kötülüğü mü? Bence kötülüğü önce buldun, iyilik onun karşısında biraz cılız ve güçsüz kalıyor, sen de bunun farkındasın ki sürekli insanlara “ek bölümler” gönderip iyiliği kuvvetlendirmeye çalışıyorsun. “
Son Oyun
Yazan: Ahmet Altan
Kapak Tasarım: Bülent Erkmen
Everest Yayınları / 480 sayfa
Edebiyat, Roman
1 yorum:
Hiç Ahmet Altan okumadım. Bende Kılıç Yarası Gibi isimli kitabı var. Eğer okur ve de beğenirsem bu kitapla okumaya devam etmek istiyorum. Tanrı ile konuşmasından alıntıladığınız yer çok hoş.
Yorum Gönder