LEYLA ERBİL/KALAN

Gönderenler: atalet ve Leylak Dalı

bugün ondört şubat ve dünya öykü günü..

geçmişi öyküleriyle saklayan insan geleceğe de öyküleriyle uzanabiliyor..
insanı dünyaya ve insanlara.. geçmişe ve geleceğe açan öyküyü kutlamak gerek..
üstelik   sait faik'in dediği gibi..
bir insanı sevmekle başladığına göre her şey..
ve bütün insanlarla paylaştıkça anlam kazandığına göre..
öyküyü14 şubatta kutlamak daha da anlamlı olacaktır..

türk edebiyatı öykücüleri açısından çok şanslı ..
bir ağızda ne kadar güzel isim sayabiliriz..
türk okuru bu yazarları kendi dilinde okuyabildiği için ne zengin..

bu yıl PEN öykü ödülü Leyla Erbil'e verildi..
PEN ödülle ilgili açıklamasında..

“Edebiyat alanındaki olağanüstü eserleri ve laik ve demokratik bir Türkiye yönündeki mücadelesi için bir şükran ifadesi olarak 2013 PEN Öykü Ödülü'nü usta yazarımız Leylâ Erbil'e sunmaktan kıvanç duyuyoruz. Yaratıcılığını bugüne dek aydın sorumluluğu ve hiç eksilmeyen gençlik coşkusuyla beslediği için kendisine teşekkür ediyoruz” dedi..

bu yıl dünya öykü günü bildirisini Leyla Erbil kaleme alacak..
ancak rahatsızlandığı için kutlama törenine katılamayacak..
o yüzden kendisi okuyamayacak..
ama  tam bu yazı yayına girdikten az sonra başlayacak olan törende onun adına..
PEN türkiye kulübünden biri..okuyacak bildiriyi..

kitaplık kurtlarının ikisi de..
kalan'ı okudu..
her ikisi de çok sevdi..

ama kitaptan söz etmek atalet'e..
fotoğraflamak leylak dalı'na düştü..

kalan.. benzersiz bir kitap..
soluksuz okunan bir eser..
ilk birkaç sözcükten sonra dalıp yazarın fikir ve kalem anaforunun peşine..
gidiyorsun..
çıkamıyorsun suyun yüzeyine bile..
ancak bittiğinde.. ancak bittiğinde.. derin bir nefes alıyorsun..

kalan insandan ve yaşananlardan yana bereketli bir kitap..
türkiyenin son yetmiş yıllık yaşamının..
gündemlerinin.. günlük yaşamının..
değerlerinin.. toplumsal ve kişisel duygularının hızlı çekimi gibi..
öyle kısa ama derin ve etkili vuruşlarla ilerliyor ki..
nefesini bir tutuyorsun..
sayfalar aracılığıyla yaptığın zaman yolculuğu bittiğinde..
ancak farkediyorsun tutuyor olduğunu..
son sayfayı çevirip..
derin bir nefeslenip..
karşıya boşluğa dikiyorsun gözlerini kendi küçük yolculuğuna çıkıyorsun..

ben kitaptan bir tek cümle seçecek olsam..
"o nerden biliyor ki.. kimin etkisiyle böyle davrandığını" cümlesini seçerdim..
bir tek sahneyi  seçecek olsam
rosa'nın kurşun kalemi tam ortasından kırdığı sahneyi seçerdim..

kitaptan bana kalan.. "homerosrengi".. "kafkaiyen" sözcüğü.. kırmızı dans ayakkabıları.. farandola oynayan insanların adım sesleri.. inceden buğulu bir kadın sesiyle söylenen yunanca bir şarkı.. kavrulan helva kokusu..
sözcüklere yeniden aşık olmanın keyfi..

kitap arkası bu kez doğru söylüyor..
sözcükler tutunuyor leyla erbil'in kalemine ve devleşiyor edebiyat..

Leyla Erbil, 
Kalan, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, 2012, 239 sayfa
Şiir/Roman

son not1:  homerosrengi nedir derseniz.. 

"Hiç “mavi” yoktu Homeros’ta; deniz “şarap gibi”ydi malûm ama öküzler de şarap gibiydi. Bir denize bakıyordu Gladstone bir öküzlere, aynı rengi görmüyordu. Bazen “ioeis” yani menekşe moru da oluyordu deniz ama yün de menekşe moruydu Homeros’un gözünde, dağlar da, demir de. "                             

Yasemin Çongar,  Homeros’un renkleri ve dil kâşifliği,

son not2: kitapla ilgili leyla erbil'le yapılan röportajı okumak arzu ederseniz..  tık


Bu yazı kitaplık kurtlarının ortak prodüksiyonudur..