ZÂHİR/PAULO COELHO

Gönderen: Merve Kocabıyık

Zâhir kelime anlamı itibarı ile, bir zamanlar karşılaşılan bir kişi veya düşüncenin, başka hiç bir şeye yer vermeyecek biçimde yavaş yavaş bütün düşünceleri kaplamasıymış.

Bu kitapta da karısının bir gün aniden kendisini terketmesi sonucu onu zâhirî ilan edip arayışa giren, bu süreçte hem evliliğini hem de kendi iç dünyasını irdeleyen ünlü bir yazarın hikayesi anlatılıyor. Ben de bu kitabı okurken bazen Paris’in ara sokaklarında dilencilerle, bazen lüks davetlerde ünlü ve zengin insanlarla, bazen de Orta Asya steplerinde at sırtında hissettim kendimi...

Başkalarının çizdiği sınırlarda tam da bizden beklendiği gibi bir hayat sürmek, bu rehavete kapılmak, bu rahatlığa alışmak varken düşünmeden, sorgulamadan... Kendimizi samimiyetsiz, tekdüze, kalıplara bağlı ve etiketlenmiş insanlardan ve durumlardan uzak tutabilmek; yalın bir hayata kaçmak; her şeyden uzaklaşmak mümkün mü? Serüvenli bir yolculuğa çıkmak ve o esnada dostluk, sadakat, maneviyat kavramlarını sorgularken aşkı aramak, gerçek aşka ulaşmak, “kendi”ne ulaşmak...

Kitap zaman zaman yavaş aksa da genel halini ve mesajını sevdiğimi söyleyebilirim, son olarak kitapta beni etki altına alan bir söz:

“Güneşin, denizlerin, rüzgarların enerjisinden yararlanabiliriz. Ancak insanoğlunun sevginin enerjisinden yararlanmayı öğrendiği gün, ateşin keşfedildiği gün kadar önemli olacak.”

Zâhir/Paulo Coelho

Can Yay./2005/316 sayfa

Çeviren: Ayşegül Hatay

Roman