Gönderen: Baykuş Gözüyle/Natali
.JPG)
Albert Camus için yaşam, insan yaşamı, bir anlamsız, bir akıl
dışı, bir mantık dışı yaşamdır.Yani başlangıçta bir karamsarlık, bir
umutsuzluktur söz konusu olan. Ama umutsuzluktan yola çıkmak, sonuna dek
umutsuz olmayı gerektirir mi? Hayır diyor, Albert Camus.
Ölümle biten yaşam saçmadır, evet. Bunda kuşku yok. Ama yaşam
ölümle bitiyor diye, kapayacak mıyız, gözümüzün, yüreğimizin kapılarını
bu yaşanası dünyanın güzelliklerine bunlar yanında, insanların
acılarına, çaresizliklerine?
Madem ki yaşıyoruz, yaşadığımız sürece mutlu olmaya, sağımızda, solumuzda mutluluk yaratmaya bakmalıyız.
Mutluluk bir yerde ve her yerde hiçbir şey beklemeden dünyayı, insanları sevmektir, diyor Albert Camus.
Romanda bir Arabı öldüren ama bu suçtan çok,
yalnızca gerçek duygularını dile getirdiği ve toplumun istediği kalıba
girmeyi reddettiği için toplum dışına itilen bir ''yabancı''
aracılığıyla 20.yüzyıl insanının içine düştüğü yabancılaşma anlatılır.
(arka kapaktan alıntıdır)
Ustalıklı bir anlatımla yazılmış, farklı bir konuya sahip bir solukta okuduğum, ilginç romanlardan biriydi. Tavsiye ederim...
Yabancı/Albert Camus
Can Yayınları/1986, 1.bası/117 sayfa
Fransızca aslından çeviren: Vedat Günyol
Roman
3 yorum:
okuduktan sonra etkisinden uzun süre çıkamadığım bir kitap.
Yirmi küsur sene önce edebiyat bakaloryasına hazırladığımız kitaplardan biriydi. Hala bana ağır bir sınavı çağrıştırıyor. Yani çok sevimsiz. Ve bu kadar umutlu olduğunu da hatırlamıyorum. Tam tersine çok karamsarlığa kapılmıştık sanki. Belki bir gün "herşeyi atlattıktan sonra" (ne demekse) tekrar elime alırım.
Otuz yıl falan önce okumuştum,kitap ile ilgili hatırladığım hiç birşey yok...O yıllarda okuduğum diğer klasikler için de aynısını söyleyebilirim. Yeniden başa dönmek için ise artık çok geç...Hayat kısa, edebiyat uzun:)
Yorum Gönder